مقایسه اثر آرام بخشی و تغییرات همودینامیک رمی فنتانیل و مورفین در بیماران ترومایی تحت حمایت تنفسی در بخش مراقبت های ویژه

زمینه و هدف: بیماران بستری در icu، نیازمند آرام بخشی یا sedation هستند. داروهای رایج برای آرام بخشی شامل انواع داروهای دسته بنزودیازپین ها، مخدر ها، باربیتورات ها و هیپنوتیک ها می باشد. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه اثر آرام بخشی دو مخدر مورفین و رمی فنتانیل و نیز تغییرات همودینامیک حاصله از آن، در بیماران ترومایی نیازمند حمایت تنفسی بود. روش بررسی: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی (randomized controlled clinical trial) در بخش مراقبت های ویژه جراحی انجام شد. 60 بیمار در طیف سنی 80-18سال وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مورفین و رمی فنتانیل تقسیم شدند. ابتدا بیماران، دوزهای gr/kg05/0 از رمی فنتانیل و mgr 5 از مورفین را دریافت کرده و تا رسیدن به سطح آرام بخشی 3و4 از ramsey scale، دوز داروها افزوده شده و سپس همان دوز را به صورت نگهدارنده تا 24 ساعت دریافت کردند. در طی این مدت با فواصل هر 4 ساعت فشار خون، تعداد ضربان قلب و تعداد تنفس مورد پایش قرار گرفت. در نهایت اطلاعات به دست آمده، توسط نرم افزار spss 10 تحت آنالیز آماری قرار گرفت. یافته ها: 60 بیمار مورد مطالعه که متوسط سن آن ها 5/18±53/42 و شامل 37(7/61%) مرد و 23(3/38%) زن بود، در دو گروه مساوی دسته بندی شدند. متوسط فشار خون بیماران گروه مورفین 68/1±12/109 و در گروه رمی فنتانیل 66/6±01/90 (00/0p<)، متوسط ضربان قلب در دو گروه فوق به ترتیب 31/2±89/101 و 15/10±06/95(00/0p<) و متوسط تعداد تنفس آن ها، 49/2±95/19 و 37/4±24/19 (4/0p<) بود. نتیجه گیری: رمی فنتانیل اگرچه موجب افت فشارخون و ضربان قلب واضح تری نسبت به مورفین شده ولی روند تغییرات آن در طول 24 ساعت، روند ثابت و بدون تغییری بوده و به این ترتیب شرایط باثبات تری را برای بیماران به وجود آورده است. داروی رمی فنتانیل در مواردی که افت فشار خون اولیه خطری برای بیماران محسوب نمی شود، ثبات و پایداری بیشتری را در طول مدت درمان بیماران فراهم می کند.